Gepensioneerd onderwijzer en schooldirecteur | vogelaar
Ooit vermeed hij het groen. Ging hij als onderwijzer lesgeven in een klein dorpje in de Achterhoek, om maar niet in een militair uniform te hoeven stappen. Niet veel later kwam hij naar Den Bosch, waar hij uiteindelijk schooldirecteur werd. Ondertussen ontmoette hij zijn vrouw, kreeg hij drie dochters en verhuisde Otto (1939) naar Sparrenburg. Voor meer groen, maar dan met een ander karakter.
Dat groen heeft zijn hart gestolen. “We hebben al die tijd hier vlakbij een volkstuin gehad, waar ik bijna jaarrond kon zorgen voor gezonde groentes en aardappelen. Ik ben daar al snel in de wijkraad gaan zitten, om zo beter bij te kunnen dragen aan het behouden en versterken van de groene woonomgeving.”
Op het moment is hij bezig met het inrichten en beheren van een groot perceel gemeentegrond, tot voor kort een soort stortplaats voor stront van de boerderij. “We willen het gebied herstellen, zodat het er weer uit gaat zien zoals vroeger. Met kleine perceeltjes, gescheiden door houtwallen.”
Daarnaast maakt hij zich druk om het Sparrenburgbos, dat dreigt verloren te gaan aan projectontwikkelaars die meer willen bouwen dan is toegestaan. “Bij de gemeente krijg je maar moeizaam dingen voor elkaar. Veel politieke partijen hebben te weinig waardering voor groen. Daarom ben ik overtuigd vriend van De Bossche Groenen. Die moeten veel groter worden, zodat er meer verantwoorde en duurzame ontwikkelingen worden gestimuleerd.”